اگر فردی در ماه رمضان روزه خود را بخورد چه حکمی دارد؟
سلام: آیا نگاه کردن به اندام زن در موقع جماع کردن گناه دارد البته از روی عمد ؟ آیا بوسیدن زن گناه دارد؟
اگر کسی فراموش کند فطریه اش را پرداخت کند، باید چه کند؟
از جمله حقایق علمی مسلّم این است که فقط انسان نیست کهروزه می‌گیرد، برای علمای علوم طبیعی، روشن و آشکار شده است که به غیر از انسان بسیاری از موجودات زنده‌ی دیگر هستند که دوره‌هایی از حیات خود را با روزه‌داری به سر می‌کنند یا به طور اجباری و به دلیل کمبود غذا یا شرایط سخت و نامساعد محیطی که مشهور هستند به خواب زمستانی یا تابستانی از جمله آن‌ها، شتر، اژدها، خرس قطبی، قورباغه‌ها، انواع مختلف جوندگان، ماهی‌ها و پرندگان، یا این که به طور اختیاری به عنوان یک مرحله از مراحل زندگی که در میان حشرات مشهور است به دوره‌ی پیله بافی به طوری که حشره مدّت معینی در داخل پیله‌ی خود می‌ماند و بعد از آن خارج می‌شود و وارد مرحله‌ی جدیدی می‌شود که با مرحله‌ی اول آن متفاوت است و حشره در این مرحله نشاط و سرزندگی بیشتری از قبل دارد و بهتر از قبل می‌تواند خود را با محیط اطرافیانش هماهنگ کند.
دانشمندان روزه را یک پدیده‌ی حیاتی فطری می‌دانند که زندگی سالم و کامل بدون آن ادامه نمی‌یابد و همه‌ی مخلوقات در دوران زندگی خود به بیماری‌هایی مبتلا می‌شوند که باعث می‌شوند از غذا خوردن دوری کنند. وقتی که او خود به خود اقدام به روزه‌داری نکند.
در این جا حکمت الهی در این فرضیه‌ی ارزشمند آشکار می‌گردد و روزه به موجودات کمک می‌کند تا با کمترین مقدار ممکن غذا و ادامه‌ی حیات سالم طبیعی، خود را هماهنگ و سازگاری کند.
همچنین علوم جدید و روز ثابت کرده‌اند که روزه باعث می‌شود، موجودات زنده از مبتلا شدن به بسیاری از بیماری‌ها در امان باشند و به شکل اساسی کمک می‌کند تا از بیماری از این بیماری‌ها بهبود یابد.
روزه‌داری در نزد انسان
انسان از آغاز حیات بشری روزه را شناخته است و با آن سر و کار داشته است و اسناد تاریخی بر این حقیقت تاکید دارند، در نقش و نگارهای به دست آمده در معبدهای فراعنه‌ی مصر و در برگ‌های کاغذی مصری آمده است که مصریان قدیم روزه می‌گرفتند، به ویژه در ایام فتنه و جنگ بر حسب مقداری که آداب و ارزش‌های دینی شان بر آنان غلبه داشت.
همچنین ثابت شده است که هندوها، برهمایی‌ها و بودایی‌ها نیز با روزه آشنا بوده‌اند و آن گونه که کتاب‌های مقدس‌شان بر آنان تکلیف می‌کرد روزه می‌گرفتند و یونانی‌ها، رومی‌ها، ایرانی‌ها و سایر نژادها و ملت‌های قدیم نیز با روزه آشنایی داشته‌اند و شاید ابوقراط که در قرن پنجم قبل از میلاد می‌زیسته است و ملقب به پدر طب بوده است، اولین کسی است که روش‌های روزه‌داری تدوین نموده است و از برخی کاربردهای درمانی آن در یونان قدیم پرده برداشته است، در دوره‌ی بطلمیوسیان پزشکان اسکندریه برای بیماران خود توصیه می‌کردند که جهت شفا یافتن از مریضی‌ها و کوتاه شدن دروه‌ی درمان روزه بگیرند.
ادیان آسمانی سابق نیز با روزه آشنا بوده‌اند و آن را بر پیروان خود واجب می‌دانستند، بنابراین یهودیان و مسیحیان نیز با روزه آشنا بوده‌اند و روزه‌ی خاص خود را داشتند و مسلمانان نیز با آن آشنا شدند و دلیل این سخن فرمایش خداوند متعال است که می‌فرماید: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیۡکُمُ ٱلصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِکُمۡ لَعَلَّکُمۡ تَتَّقُونَ﴾[البقره: ۱۸۳].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما فرض شده است همان گونه که بر کسی که پیش از شما بودند؛ فرض شده بود، تا پرهیزگار شوید».
اما روزه طبیعتاً در نزد امت‌های گذشته از لحاظ معنا و روش آن با روزه در شریعت اسلام و آنچه که مسلمانان در روزه‌داری به آن پایبند هستند، متفاوت می‌باشد.
حکمت الهی روزه
خداوند متعال روزه را بر بندگانش مقرر کرد تا به وسیله‌ی آن به او نزدیک شوند و نفس خودشان را تزکیه و دل‌هایشان را پاک کنند و به واسطه‌ی آن خود را از غل و زنجیرهای کینه و دشمنی‌ها و قید و بندهای شهوت‌ها و هواهای نفسانی و طمع‌ورزی‌هایی که بر آنان سیطره می‌یابند، خلاص کنند و مانعی برای راه‌های نفوذ شیطان به درون‌شان باشد و روابط محبت و برادری بین‌شان تقویت گردد و از شر و بدی‌ها و گناهانی که دامن گیرشان می‌شود، خود را برهانند و بدن‌هایشان را از سم‌های خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها که در آن‌ها انباشته شده است، پاک کنند و از بسیاری از بیماری‌های روانی، اجتماعی و جسمی شفا یابند، همه‌ی این امور و مواردی دیگر که فراوان هستند در این فرمایش خداوند متعال تجلی می‌یابد: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیۡکُمُ ٱلصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِکُمۡ لَعَلَّکُمۡ تَتَّقُون﴾[البقره: ۱۸۳].
در این آیه خطاب خداوند عزیز و والا مرتبه به بندگان مومن‌اش است نه کسی دیگر، چون آنان برای اجرای اوامر خداوند مستحق‌تر و شایسته‌تر هستند و به این دلیل که به آنان یادآوری شود که روزه به عنوان یک شریعت برای کسانی که قبل از آنان بوده‌اند، مقرر شده بود و هدف از آن حاصل شدن تقوای ترسیم شده در آن فرمایش خداوند متعال است که می‌فرماید: ﴿لَعَلَّکُمۡ تَتَّقُونَ﴾ و تقوی جز با پیروی انسان از همه‌ی آنچه که خداوند عزیز و والا مرتبه به آن امر کرده است، حاصل نمی‌شود و اینکه انسان باید فرستاده‌ی خداوند را تصدیق کند و به راه او برود و از روش محکم و استوار او و صراط مستقیم وی تبیعت کند به هرچه که خداوند و رسول او از آن نهی کرده‌اند، پایان دهد و از راه‌های شیطان و یاران او دوری کند و نفس را از هوی و هوس نهی کند، در این صورت است که تقوی در دل حاصل می‌شود و در پی آن خضوع و خشوع در مقابل خداوند متعال در نهان و آشکار و تصدیق این امر توسط اعضاء به وسیله‌ی عمل کردن به آن حاصل می‌گردد که این به زندگی همراه با سعادت و خوشی در دنیا و نایل شدن به رضای خداوند متعال و رسیدن به رحمت او و نایل شدن به جوار او در آخرت منجر می‌شود و آخرت بهتر و ماندگارتر است.
منبع : کتاب روزه درمانی
۱۰
تیر
خانمی که با شوهرش قهر کرده و ترک منزل نموده حکمش چیست؟ برادر خانمم چون من فقیر هستم و بیمار ، اجازه نمیدهد که او برگردد.
آیا زن و مرد در اسلام برابرند؟
از دیدگاه اسلام، زن یک انسان دارای روح انسانی از نوع همان روحی است که مرد آن را داراست. خداوند در قرآن در این باره می فرماید: یا ایها الناس اتقوا ربکم الذی خلقکم من نفس واحده و خلق منها زوجها و بث منهما رجالا کثیرا و نساء و اتقوا الله الذی تساء لون به و الارحام ان الله کان علیکم رقیبا. نساء 1
ای مردم از خشم پروردگارتان بپرهیزید، پروردگار ی که شما را از یک انسان آفرید و سپس همسرش را از نوع او آفرید و از آن دو نفر ، مردان و زنان فراوانی رابر روی زمین پراکنده کرد.
همچنین از نظر اسلام زن و مرد از نظر اصل پیدایش و سرنوشت با یکدیگر کاملا یکسانند و وجود انسانی آن دو کاملا با یکدیگر برابر است....
زن و مرد در همه حقوق مرتبط با هستی انسان، با هم برابرند. پس احترام به جان، ناموس مال و کرامت شخص، ممنوعیت غیبت یا بدگویی حضوری، تجسس یا تجاوز به حریم فرد،ریال همگی حقوق مشترکی هستند که در آن زن و مرد با یک دیگر تفاوتی ندارند.
هم چنین اوامر و قوانین شریعت برای همگان است و از این جهت میان زن و مرد تفاوتی نیست.خداوند در این باره در قرآن می فرماید:یا ایها الذین امنوا لا یسخر قوم من قوم عسی ان یکونوا خیرا منهم و لا نساء من نساء عسی ان یکن خیرا منهن و لا تلمزوا انفسکم و تنابزوا بالالقاب بئس الاسم الفسوق بعد الایمان و من لم یتب فاولئک هم الضالمون. ای کسانی که ایمان آورده اید، نباید گروهی از مردان تان گروه دیگر را مسخره کنند. شاید آن ها بهتر از اینان باشند و نباید زنانی از شما زنان دیگرتان را مورد تمسخر و استهزا قرار دهند. زیرا چه بسا آنان از اینان بهتر باشند و از یک دیگر عیب جویی نکنید و یکدیگر را با نام ها و القاب زشت نخوانید.(حجرات 11)
زن و مرد در دعا و استجابت دعا برابرند: آن گاه پروردگار شان دعای آن ها را پذیرفت و به آن ها پاسخ داد که من عمل هیچ کدام از شما را که کاری انجام داده باشد، خواه زن باشد یا مرد، ضایع نخواهم کرد، همه ی شما با یک دیگر هم نوع هستید. (آل عمران 195)
یکی از مسائل بسیار مترقی در اسلام دادن حق مالکیت به زنان است. حق داشتن ملک و انواع تصرف در آن، مانند رهن، اجاره، وقف، خرید، فروش و ... برای مرد و زن یکسان فراهم شده است. مردان از آن چه به دست می آورند نصیب و بهره ای دارند و زنان نیز از آن چه به دست می آورند، بهره و نصیبی دارند. (نسا 32)
این در حالی است که قوانین اروپای متمدن تا چندی پیش، زن را از همه این حقوق محروم می کرد و تنها راه رسیدن به این حقوق را از طریق مردان می دانست، خواه این مرد، شوهر، پدر یا حاکم باشد.
511
۰۲
تیر